روز جمعه ۱۷ اردیبهشت هنوز آفتاب طلوع نکرده بود که زائر معراج همسنگران شهید مقر الوارثین شدیم
از مسیر پل کرخه وارد منطقه عملیات فتح المبین شدیم.
پل آهنی کرخه که سالهای دفاع مقدس مسیر عبور و مرور رزمندگان بود فقط پایه های اون داخل رودخونه کرخه خودنمایی میکرد.
درمسیر جاده دهلران اندیمشک به سه راه قهوه خانه رسیدیم. تابلوی به طرف دهکده فتح المبین مسیر رو به ما نشون میداد. با دوستان خاطرات روزهای سخت جنگ در این سه راهی خصوصا تیرماه ۶۷ و بمباران سنگین این سه راهی توسط هواپیماهای بعثی با بمب های خوشه ای و شهادت تعدادی از برادران ارتشی مرور شد.
هنوز خاطراتمون تموم نشده بود که تابلوی به طرف موقعیت الوارثین ما رو میخکوب کرد.
به همت برادر بزرگوارمون حاج ابراهیم قاسمی در هفته گذشته تابلوی بتونی در ورودی الوارثین از جاده اصلی نصب شده بود.
هوا ابری بود و قبل از ورود ما به مقر باران اومده بود و هوا خیلی لطیف بود.
از دور تابلوی دیگری خودنمایی میکرد..
تابلوی رو به قبله بود و متنی روی آن نوشته بود که موقعیت الوارثین رو برای تازه واردها شرح میداد.
برخلاف سالهای گذشته اینبار نمیشد بدون کفش وپابرهنه توی الوارثین راه رفت..
بوته های تیغ همه جا پخش بود. این بوته ها رو در سال های دفاع هم ندیده بودیم
بچه ها مسیر جاده تا حسینه رو پیاده طی کردند و برادر حاج رمضان خلیلی پدر بزرگوار شهید مدافع حرم رسول خلیلی با زمزمه های زمان جنگ همه رو مشغول کرده بود و همون زمزمه رو میخوند که برای بچه های تخریب آشنا بود.
?این مکان بوی گلها دارد
?بوی گلهای زهرا دارد
?باغبانا بیا گلها بین
?چون که گلها تماشا دارد
حسینیه الوارثین یکبار دیگه پر از جمعیت شد.
و یکبار دیگه اول صبح زمزمه زیارت عاشورا رو در خود شنید
آخرین جمعه ماه رجب در حسینیه الوارثین و زیارت عاشورا بیاد شهدا.
یکبار دیگر اشک های ریزان در فراق شهدا حسینیه الوارثین رو نمناک کرد.
جای همه دوستان و همسنگران خالی بود
از خدا خواستیم که این زیارت نصیب همه دوستان شود

تصویری که بعد از ۳۰ سال به ثبت رسید