توی جبهه اطاعت مهم بود و عبادتی مقبول خدا بود که از روی اطاعت و بندگی باشه و اگر خدا قبول کنه در جبهه تکلیف ما روزه خوری بود.چون از خود اختیاری نداشتیم و آماده بودیم برای انجام ماموریت..خصوصا ما بچه های تخریب که یک لحظه هم بیکار نبودیم.نیروهای ستادی و بعضی از راننده ها فراغتی داشتند برای روزه گرفتن ….
اولین سالی بود که گردان ما یک مقر ثابت پیدا کرده بود و از آواره گی در اومده بودیم .
نام مقرمون رو شهید نوریان گذاشته بود الصابرین…
واقعا هم ما جزء صابرین بودیم..
آخه همه گردانها و واحدهای لشگر توی دوکوهه و اطراف سد دز مستقر بودند و فقط ما توی بیابون بی آب و علف و پر از مار و عقرب و رطیل توی اون گرمای ۵۰ درجه بعد از پل کرخه جا و مکان داشتیم و ماه رمضون سال ۶۴ آخرین ماه رمضونی بود که شهید نوریان بین ما بود…
??با تلاش شهید حاج قاسم اصغری و بقیه بچه هاحسینیه مقر هم سر پا شد…
برپا کردن حسینیه الصابرین برای ماه رمضان سال ۶۴٫ سردارشهید حاج قاسم اصغری با پیراهن آبی در تلاش است..
