نزدیک به ۴ ماه بود که نیروهای ما به‌حال آماده‌باش و در حال آموزش شبانه‌روزی بودند، و شاید ۲۰ روز قبل از #عملیات_کربلای_۴ هم ارتباط رزمنده ها را با عقبه قطع کرده بودیم، و برای بالا بردن حفاظت در عملیات کربلای ۴ این عزیزان را ۲۰ روز در قرنطینه نگه داشتیم.
به‌طوری که ارتباط‌شان با پشت جبهه هم قطع شده بود. و طبیعی بود که یک فشار حجیمی به نیروها آمده باشد.خصوصاً در #عملیات_کربلای_۴ که وارد عمل نشدیم از جهت روحی بچه ها آسیب دیده بودند و میبایستی از لحاظ روحی روانی ّبه آمادگی لازم برای ماموریت جدید برسند. این‌جا با تقسیم کاری که انجام شد، شناسایی‌ها هم شروع شد.
شب اول شناسایی را #شهید_گران_قدر_کیان_پور و دیگر بچه های #اطلاعات_عملیات و #تخریب که بیشترین حق را به گردن رزمندگان لشکر و حتی رزمندگان اسلام دارند، انجام دادند.
شهید بزرگوار کیان‌پور با نهایت فداکاری توانست طی شب اول و دوم و سوم منطقه را شناسایی نماید.
شب اول نیروها تا نزدیکی #دژ_اصلی_شلمچه آخرین مانع که بعد از کمین‌های اول و دوم بود رفتند.
آخرین مانع دشمن در مقابل دژ شلمچه ۲۰۰ متر سیم خاردار حلقوی به هم پیوسته بود. برای رسیدن به دژ شلمچه از ابتدای خط خودی بایستی نزدیک به ۳ کیلومتر را در زمینی که آبگرفتگی، باتلاق، #میدان_مین داشت پشت سر بگذاریم. عبور از دو ردیف خط کمین عراقی‌ها، عبور از دیگر موانع و آخرین مانع حدود ۲۰۰ متر سیم خاردار به‌هم پیوسته حلقوی کار دشواری بود .
برادرهای #اطلاعات_عملیات_و_تخریب ۶ راه کار رو پیشنهاد دادند که به ۲ راه‌کار قطعی رسیدیم.
۱️⃣یکی #راه_کار_حضرت_زینب_(س) که از مقابل کانال ۱۱ پل یا #سه_راهی_امام رضا علیه السلام به سمت راست اولین هلالی گسترش پیدا میکرد که #گردان_حضرت_زینب سلام الله علیها میبایستی از آن معبر به #دژ_شلمچه نفوذ میکرد و
۲️⃣راه کار دوم #راه_کار_حضرت_زهرا_سلام_الله علیها که معبر عملیات #گردان_علی_اکبر_علیه السلام برای تسخیر دژ شلمچه بود .
این دو راه‌کار، راه‌کارهای قطعی بودند که عزیزان اطلاعات‌عملیات و تخریب و فرمانده گردان‌ها بعد از توجیه و شناسایی‌ها راه‌کارها را بستند که اصطلاحاً می‌گفتیم راه‌کارها را قفل کردند.
