دعوا وسط میدون مین
برای چی؟
برای چتر منور
منطقه عملیات سیدالشهداء(ع) ، فکه
اوایل خرداد ۶۵
اولین نیروهایی که بعد از عقب نشینی دشمن از منطقه فکه وارد منطقه شدند بچه های تخریب بودند
یعنی حاج علی روح افزاء اولین نفر و پیشقراول بود و برای شناسایی میدون مین دشمن رفت و بعد هم سایر بچه های تخریب برای پاکسازی به منطقه اعزام شدند.
روزهای اول ماه رمضان سال ۶۵ بود بود و هوا هم گرماش رو به رخ میکشید.
هنوز پیکر مطهر شهدا از توی منطقه عقب نرفته بود
پیکرهایی که نزدیک ۱۵ روز از شهادتشون میگذشت و در منطقه درگیری با دشمن رها شده بودند.
یک مقدار که مسیرها از مین های دشمن پاک شد بچه های تعاون هم اومدند برای جمع آوری شهدا…
پیکر مطهر بیش از صد شهید از خاک گرم فکه برداشته شد که شهید حاج حسین اسکندر لو هم یکی از اون ها بود.
بچه_های تخریب در روزهای گرم منطقه فکه سرگرم پاکسازی میدان مین بودند.
تقریبا تمامی نیروها تخریب لشگر ۱۰ مشغول به کار بودند.
توی منطقه درگیری عملیات سیدالشهداء علیه السلام پر بود از چتر منور.
تقریبا جای جای میدون مین چتر منوری به سیم خاردار و یا پایه ی تله های مین والمر و یا به سیم تله ها گیر کرده بود و با وزش باد خودنمایی میکرد.
همه ی بچه ها مشتاق بودند یه چتر منور از این سرزمین به یادگاری ببرند.
و حتی سر دستیابی به یه چتر منور خمپاره ۱۲۰ که خیلی هم بزرگ بود بگو مگو میکردند.
اون هایی که ساعات اولیه پاکسازی به چتر منور رسیده بودند خوش به حالشون شده بود
اما اونهایی که با اومدن شهید آقا سید محمد صاحب چتر منور میشدند با غرولند باید چتر منور ها رو تحویل میدادند.
شهید سید محمد هم حرفش یک کلام بود.
میگفت همین که گفتم… حرف نباشه… کسی چتر منور بر نمیداره
شهید سید محمد در جواب اعتراض بچه ها همون حرف شهید حاج عبدالله رو تکرار میکرد.
به شوخی میگفت: میخوام با پارچه چتر منورها برای دخترم چارقد درست کنم.
یاد همشون بخیر