نغمه های بهشتی سردار شهید داوود عابدی

قبل از عملیات بدر بود که رفتیم مرخصی.
چند روز اول مرخصی هم به رسم بچه های تخریب قبل از رفتن به خونه رفتیم به خانواده های شهدای گردان سرزدیم.
چند روزی تهران موندیم و بعد دست جمعی برگشتیم.
با شهید مصطفی مبینی و شهید رسول فیروزبخت و شهید اقا سید محمد زینال حسینی و چند تای دیگه از بچه ها توی یه کوپه شش نفره بودیم.
یکی دوساعت به غروب مونده بود که قطار به سمت اندیمشک حرکت کرد.
قطار برای نماز مغرب و عشا در ایستگاه راه آهن قم توقف کرد و پایین اومدیم و نماز خوندیم و بعد از نماز هم صندلی های قطار که کشویی بود به هم وصل کردیم و زیپ ساک هاباز شد و هرکی دست پخت منزل رو وسط سفره گذاشت.
واقعا سفره هفت رنگ بود.
یکی خاگینه آورده بود
یکی تخم مرغ آب پز و سیب زمینی
یکی کوکو سبزی و شامی
و اون هایی هم که با کلاس بودند الویه آورده بودند.
همه جوون و نوجوون بودند و بخور!!!!
غذای ۲۰ نفر رو شیش نفر میخورند.
واقعا چه لذتی داشت..
بچه ها به کوپه های کناریشون هم غذا تعارف میکردند و سرو صدایی بود موقع غذا خوردن.
شام رو که خوردیم دعوا سر این بود که حالا چه جوری بخوابیم.
به علت اینکه جا تنگ بود بعضی ها ایثار میکردند و روی نرده هایی که برای ساک ها توی قطار بود میخوابیدند.
هنوز چشم هامون گرم نشده بود که صدای صلوات ازچند تا کوپه اونطرف تر به گوشمون رسید و بعد هم صدای زیبای مداحی که روح انسان رو نوازش میداد.
شهید زینال حسینی بلند شد نشست و بعد هم پوتین هاش رو پوشید و رفت دنبال صدا. چند لحظه ای نگذشت که درب کوپه رو باز کرد.
ازش پرسیدم آقا سید چه خبر…
کیه داره میخونه؟؟؟؟
آشناست؟؟؟؟
گفت آره… محمود آقای ژولیده داره میخونه…
با آقا سید رفتیم که فیضی ببریم..
درب کوپه شون باز بود و یه تعداد دیگه از بچه ها هم اومده بودند وتوی راه روی قطار نشسته بودند. محمود ژولیده با اون صدای بمش همه رو سحر کرده بود وبعد از محمود هم یکی دیگه خوند که سوز صداش محشر بود.
شهید داوود عابدی میخوند.
روزهای آخر فاطمیه بود
برای حضرت زهراء سلام الله علیها سنگ تموم گذاشت.
حدود نیم ساعت طول کشید وصدای ضجه وناله بلند بود.
خلاصه اون شب برای خودش شبی بود و در خاطره ما ماند.
یادم نمیاد چند شنبه بود و شاید هم یکشنبه بود و قرار هیات محبان المرتضی..
خیلی از بچه های اون جمع با صفا در عملیات بدر به معشوق رسیدند.
هیات محبان المرتضی که شهید داوود عابدی پرچمدارش بود پا برجاست
و حاج محمود ژولیده بعد از شهید داوود تا به امروز علم رو زمین نگذاشته.
روح همه شهدا شاد باشه و انشاءالله دعاگوی ما باشند