در تاریخ ۲/۱۱/۱۳۶۵، مجدداً به لشکر سیدالشهدا(ع) ابلاغ شد که در نخلستان‌های سمت راست #جزیره_صالحیه وارد عمل شود و در داخل جزیره نیز #لشکر_ویژه_شهدا و #لشکر_امام رضا(ع) عمل کنند. خط حد داده‌شده، امتداد جاده میررضی و پاک‌سازی ۷۰۰ متر به راست در داخل نخلستان بود. باتوجه‌به چندین بار عملیات در این منطقه و دست‌نیافتن به نتیجه مطلوب، فرماندهی لشکر سیدالشهدا(ع) این بار تصمیم گرفت با تدبیر بهتر و توان بیشتری این مأموریت را انجام دهد. بدین‌منظور دو گردان #قمربنی‌هاشم(ع) و #مسلم‌بن‌عقیل به‌عنوان نیروهای عمل‌کننده تعیین شدند و گردان علی‌اکبر(ع) ـ که در دو مرحله وارد عمل شده بود و بعد از بازسازی و گرفتن نیروی جدید درحد گردان کامل بود ـ به‌عنوان احتیاط منظور شد.
افزایش حد مأموریت #لشکر_سیدالشهداء_(ع) در آخرین ساعات قبل از عملیات
پس از ناکامی #تیپ بدر و #لشکر امام رضا(ع) در جزیره صالحیه، دشمن تا نزدیکی پل ورودی به این جزیره جلو آمد.* تعدادی از نیروهای لشکر امام رضا(ع) در انتهای جزیره و پل ارتباطی جزیره با جزیره ام‌الطویل حضور داشتند و در سمت راست جزیره هم دشمن در نخلستان‌ها استقرار داشت، فقط حدود ۲۰۰ متر از جاده سمت راست و بیرون جزیره، بالاتر از پل ورودی به جزیره صالحیه به‌علت وجود یک خاکریز دو جداره در اختیار نیروهای خودی باقی مانده بود. لذا حدود ساعت ۲۳ مورخه ۲/۱۱/۱۳۶۵ در جلسه‌ای که با حضور فرمانده نیروی زمینی سپاه برگزار شد، علاوه‌بر حدی که به لشکر داده شده بود، مأموریت جزیره صالحیه مجدداً به این لشکر واگذار شد و چون تنها گردان آماده، #گردان_حضرت_علی‌اکبر (ع)بود که به‌عنوان احتیاط عملیات منظور شده بود، مأموریت عملیات در جزیره صالحیه به این گردان ابلاغ شد.
شرح مرحله ششم عملیات
با افزایش محدوده مأموریت لشکر سیدالشهدا در آخرین ساعات قبل از عملیات، طبعاً فرصت بیشتری برای آمادگی نیاز بود و به همین دلیل عملیات صبح آغاز شد و گردان‌های این لشکر از ساعت ۵ صبح آماده عملیات شدند. با شروع عملیات، گردان #قمربنی‌هاشم(ع) در طول جاده شهید میررضی حرکت کرد و بعد از عبور از خط اول خودی ـ که ۲۰۰ متر بالاتر از پل ورودی به جزیره شلمچه بود ـ موفق شد حد داده‌شده در عمق را طی کند. اما گردان مسلم با ازدست‌دادن فرمانده و جراحت معاون خود در دقایقی قبل از عملیات* در اجرای مأموریت خود موفقیتی کسب نکرد و بنابه دستور به عقب برگشت. در چنین وضعیتی گردان قمربنی‌هاشم هم مأموریت خود را ادامه نداد. درنتیجه عملیات بیرون جزیره ناموفق ماند.
گردان علی‌اکبر که برای عملیات در داخل جزیره مأموریت یافته بود، در ابتدای کار با مقاومت شدید دشمن در امتداد #دژ_جاده_شهید_آجرلو (در داخل جزیره) مواجه شد. دشمن بعد از عقب‌راندن تیپ بدر و لشکر امام رضا(ع) در جزیره صالحیه، روی دژی که پشت جاده منتهی به پل ورودی جزیره قرار داشت خط پدافندی تشکیل داده بود و در یک فاصله ۳۰۰ متری تعداد زیادی قبضه‌های تیربار و خمپاره مستقر کرده بود. درگیری گردان علی‌اکبر با دشمن از اوایل صبح تا حدود ساعت ۲ بعدازظهر در این قسمت ادامه داشت. از ساعت ۲ بعدازظهر، ناگهان مه غلیظی منطقه را فراگرفت که درپی آن از مقاومت دشمن کاسته شد و نیروهای عراقی از پشت دژ عقب‌نشینی کردند و درنتیجه امتداد جاده شهید آجرلو کاملاً پاک‌سازی شد. ازسوی دیگر، بعد از این دژ موضع دفاعی دیگری نبود که عراقی‌ها پشت آن مستقر شوند، بنابراین پس از تصرف دژ به‌دست گردان علی‌اکبر، دشمن بلافاصله خود را عقب کشید و این گردان تا قبل از تاریکی هوا حدود ۴۰۰ متر روی دو جاده داخل جزیره پیشروی کرد. برای جلوگیری از ضدحمله عراق، به‌محض تاریک‌شدن هوا #واحد_تخریب با استفاده از #مین‌های_ضدتانک، #ضد_خودرو و #ضد_نفر دو میدان مین در جاده سمت راست و سمت چپ جزیره به عمق# ۱۰۰متر ایجاد کردند. روز بعد، برای کمک به نیروهای عمل‌کننده در جزیره مجدداً از گردان‌های حضرت زینب(س)، زهیر و حضرت قاسم و کربلا ـ که هرکدام درحد ۲ یا یک دسته گروهان نیرو داشتند ـ استفاده شد. اقدام لشکر سیدالشهدا که با همراهی لشکرهای ۲۱ امام رضا(ع) و ۵ نصر در سمت راست رودخانه اروند صغیر انجام شد تاحدی به بهبود وضعیت خط دفاعی این منطقه کمک کرد.
